• Georgette Mosbacher

  Georgette Mosbacher, amerykańska bizneswoman, przedsiębiorczyni i autorka książek, przyjechała do Polski w sierpniu 2018 roku. Wcześniej była prezeską nowojorskiej firmy biznesowo- konsultingowej Georgette Mosbacher Enterprises oraz dyrektor naczelną Borghese Inc., firmy produkującej kosmetyki i mającej siedzibę również w Nowym Jorku. W 2016 r. została nominowana przez amerykański Senat do Amerykańskiej Komisji Doradczej ds. Dyplomacji Publicznej. Georgette Mosbacher przez kilkadziesiąt lat aktywnie zajmowała się sprawami międzynarodowymi, zarówno w działalności prywatnej, jak i publicznej, kierując dwiema międzynarodowymi firmami i otwierając dla nich rynki zagraniczne, zwłaszcza w Europie i Azji. Jej zdolności przywódcze, umiejętność poruszania się w międzynarodowym środowisku biznesowym i skutecznego prowadzenia negocjacji w wielokulturowym otoczeniu oraz wiedza z zakresu zarządzania predestynują ją do pełnienia funkcji ambasadora Stanów Zjednoczonych w Rzeczypospolitej Polskiej. W ramach działalności filantropijnej Georgette Mosbacher założyła Nowojorski Ośrodek dla Dzieci, który pomaga dzieciom — ofiarom przemocy — oraz ich rodzinom zamieszkałym w Nowym Jorku; zasiadała również w zarządach licznych organizacji charytatywnych udzielających wsparcia weteranom i ich rodzinom. Należała do Stowarzyszenia Polityki Zagranicznej oraz zasiadała w zarządach Business Executives for National Security i Atlantic Council. Zaangażowana w działalność polityczną, sprawowała funkcję współprzewodniczącej Komisji Finansowej Narodowego Komitetu Partii Republikańskiej i była pierwszą kobietą pełniącą funkcję Przewodniczącej Stowarzyszenia Gubernatorów Partii Republikańskiej. Georgette Mosbacher jest autorką dwóch książek motywacyjnych dla kobiet, publikowała również liczne teksty w mediach o zasięgu ogólnokrajowym. Georgette Mosbacher jest absolwentką Uniwersytetu w Indianie, otrzymała wiele nagród w uznaniu jej biznesowych i filantropijnych osiągnięć, w tym dwa doktoraty honoris causa.

• Paul W. Jones

  Paul W. Jones został zatwierdzony przez amerykański Senat na stanowisko ambasadora USA w Rzeczypospolitej Polskiej 5 sierpnia 2015 roku, a 11 września tego roku zaprzysiężony przez sekretarza stanu Johna Kerry’ego. Ambasador Jones ma bogatą wiedzę w zakresie kwestii europejskich. W latach 2013-2015 jako główny zastępca asystenta sekretarza stanu ds. Europy i Eurazji odpowiadał za wszelkie aspekty polityki amerykańskiej i działań USA w Europie, zwłaszcza w odniesieniu do Rosji i Ukrainy. Był zastepcą szefa misji w amerykańskim przedstawicielstwie przy Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) w Wiedniu (2004-05), takie samo stanowisko zajmował w ambasadzie USA w Skopje w Republice Macedonii (1996-99). W 1995 roku pracował w misji OBWE w Sarajewie (Bośnia i Hercegowina), zajmując się wdrażeniem porozumienia pokojowego z Dayton; w latach 1992-1994 pracował w ambasadzie USA w Moskwie. W Waszyngtonie zajmował stanowisko dyrektora biura ds. Europy południowo-środkowej; wcześniej kierował sekcją ds. Holandii, Belgii i Luksemburga. Dwukrotnie wchodził w skład personelu sekretarza stanu – jako dyrektor biura sekretariatu ds. osobowych oraz jako pracownik całodobowego centrum operacyjnego. Dopełnieniem jego wiedzy o Europie są doświadczenia zdobyte w Azji i Azji Południowej. Jako ambasador USA w Malezji (2010-13) doprowadził do znaczącego rozwoju relacji między USA a Malezją. Służył jako zastępca specjalnego przedstawiciela USA w Afganistanie i Pakistanie, jednocześnie pełniąc stanowisko zastępcy asystenta sekretarza stanu ds. Azji Południowej. Paul Jones był również zastępcą szefa misji i chargé d’affaires w ambasadzie USA w Manili na Filipinach (2005-09). Jego żoną jest Catherine Jones, autorka książek i przedsiębiorczyni zaangażowana w sektor zdrowia i żywienia. Mają dwoje dzieci, Aleksandre i Hale’a. Ambasador Jones jest zawodowym dyplomatą, wysokim rangą przedstawicielem służby zagranicznej w Departamencie Stanu. Został uhonorowany licznymi nagrodami, otrzymał m.in. Presidential Meritorious Service Award, Robert C. Frasure Memorial Award za działalność na rzecz pokoju, oraz kilkakrotnie Superior Honor Award. Zna hiszpański i rosyjski, uczy się polskiego. Ukończył Cornell University, uzyskał stopień magistra na University of Virginia i w Naval War College.

• Stephen D. Mull

  Stephen Mull został zatwierdzony na stanowisko ambasadora Stanów Zjednoczonych w Rzeczypospolitej Polskiej 22 września 2012, a 24 października – oficjalnie zaprzysiężony przez sekretarz stanu Hillary Clinton. Wcześniej pracował jako sekretarz wykonawczy w Departamencie Stanu – od 21 czerwca 2010 do 5 października 2012. Przedtem od sierpnia 2008 zajmował stanowisko starszego doradcy podsekretarza stanu ds. politycznych Williama Burnsa i koordynował wówczas działania dyplomatyczne Stanów Zjednoczonych w Iranie, zarządzał działaniami kryzysowymi prowadzonymi przez Departament Stanu w czasie wojny rosyjsko-gruzińskiej w sierpniu 2008 oraz prowadził negocjacje w różnych kwestiach obrony narodowej USA, m.in. uczestniczył w rozmowach o umowie umożliwiającej przeloty amerykańskich wojskowych samolotów dostawczych do Afganistanu przez rosyjską przestrzeń powietrzną. Na początku kadencji prezydenta Obamy kierował pracami Biura Podsekretarza ds. Bezpieczeństwa Międzynarodowego i Kontroli Zbrojeń do czasu przejęcia biura przez podsekretarza. Mull był p.o. zastępcy podsekretarza stanu ds. polityczno-wojskowych od stycznia 2007 do sierpnia 2008. Pełnił funkcję ambasadora Stanów Zjednoczonych w Republice Litewskiej w latach 2003-2006, był zastępcą szefa misji w ambasadzie amerykańskiej w Dżakarcie w Indonezji w latach 2000-2003. Pracował też na placówkach w Polsce, RPA i na Bahamach. W Waszyngtonie zajmował wcześniej stanowiska zastępcy sekretarza wykonawczego Departamentu Stanu, dyrektora Biura ds. Europy Południowej oraz zastępcy dyrektora Centrum Operacyjnego. Mull otrzymał dwie nagrody od prezydenta: Presidential Meritorious Service Award, nagrodę Baker-Wilkins dla wybitnego zastępcy szefa misji, nagrodę Dyrektora Generalnego, dwie nagrody Superior Honor, dwie nagrody Distinguished Honor, a także kilkanaście nagród Senior Foreign Service Performance Award. Do służby dyplomatycznej dołączył w marcu 1982; obecnie jest w randze ministra.

• Lee A. Feinstein

  Ambasador Lee A. Feinstein pełnił misję w Polsce od listopada 2009 do października 2012 roku. Nominację na 25. z kolei ambasadora Stanów Zjednocznych w Polsce otrzymał z rąk sekretarz stanu Hillary Clinton oraz prezydenta Baracka Obamy, a Senat USA jednogłośnie tę nominację zatwierdził. Wcześniej doradzał dwóm sekretarzom stanu i sekretarzowi obrony, pracował też w amerykańskich ośrodkach naukowych oraz instytucjach zajmujących się prawami człowieka, zatem jego bogata kariera zawodowa obejmuje doświadczenia z pracy w sferze rządowej jak i pozarządowej. Podczas kampanii prezydenckiej senator Hillary Rodham Clinton pełnił w jej ekipie stanowisko dyrektora ds. bezpieczeństwa narodowego, a w czasie wyborów był niezależnym doradcą prezydenta Baracka Obamy ds. polityki zagranicznej. W listopadzie 2008 roku na mocy nominacji prezydenta elekta Baracka Obamy wszedł w skład zespołu ds. przejmowania obowiązków w Departamencie Stanu. Jako ambasador za najważniejsze uznał współpracę z Polską na rzecz budowy nowoczesnych relacji, które odzwierciedlają łączące nas wartości i interesy w XXI wieku oraz rosnącę rolę Polski w społeczności transatlantyckiej, z naciskiem na trzy filary dwustronnych stosunków: bezpieczeństwo, dobrobyt (w tym również energetykę) oraz szerzenie demokracji.

• Victor H. Ashe

  Victor H. Ashe ze stanu Tennessee pełnił funkcję ambasadora w Polsce od 22 lipca 2004 r. do 26 września 2009 r. Urodził się w 1945 r. i ma za sobą wiele lat służby publicznej. Przez 16 lat był burmistrzem Knoxville w Tennessee (od 1988 do 2003), a przez 15 lat zasiadał w Stanowej Izbie Reprezentantów oraz w Senacie stanu Tennessee (w latach 1968-1984). W styczniu 2003 r. otrzymał wyróżnienie za zasługi w służbie publicznej przyznawane przez Stowarzyszenie Burmistrzów Amerykańskich (Distinguished Public Service Award). Ambasador Ashe przez cztery lata był członkiem utworzonej przez prezydenta Clintona organizacji National Service Corporation Board, a z nominacji prezydenta Busha oraz prezydenta Reagana zasiadał w Komisji Doradczej ds. Stosunków Międzyrządowych. Był również prezesem Stowarzyszenia Burmistrzów Amerykańskich. Podczas swojego pobytu na placówce w Polsce odwiedził wszystkie 16 województw i w sumie 185 polskich miast. Ambasador Ashe mieszka w Knoxville w Tennessee. Z nominacji prezydenta Obamy w latach 2010-2013 zasiadał w Broadcasting Board of Governors. Po przejściu na emeryturę mieszka wraz z żoną Joan w Knoxville,Tennessee, gdzie przyszedł na świat.

• Christopher R. Hill

  Christopher R. Hill z Rhode Island był ambasadorem w Polsce od 2000 do 2004 roku. Urodził się w 1952 r. i jest zawodowym dyplomatą. Przed przyjazdem do Polski pełnił funkcję ambasadora w Republice Macedonii (1996-1999) i był Specjalnym Wysłannikiem w Kosowie (1998-1999). Zajmował też stanowisko specjalnego asystenta prezydenta oraz głównego dyrektora ds. Europy Południowo-Wschodniej w Krajowej Radzie Bezpieczeństwa. W 2005 r. został mianowany przewodniczącym delegacji USA na forum rozmów sześciostronnych w sprawie programu nuklearnego Korei Północnej. W latach 2004-2005 był ambasadorem w Korei Południowej, a następnie został mianowany zastępcą sekretarza stanu ds. Azji Wschodniej i Pacyfiku. Ambasador Hill pełni obecnie funkcję dziekana Josef Korbel School of International Studies w University of Denver.

• Daniel Fried

  Daniel Fried z Waszyngtonu był ambasadorem w Polsce od 1997 do 2000 roku. Urodził się w 1952 r. i od wielu lat służy w dyplomacji. W latach 1993-1997 pracował dla Krajowej Rady Bezpieczeństwa, najpierw jako dyrektor, a później jako specjalny asystent prezydenta oraz główny dyrektor ds. Europy Środkowo-Wschodniej. Uczestniczył w tworzeniu polityki Białego Domu w dziedzinie bezpieczeństwa euro-atlantyckiego, m.in. w sprawie rozszerzenia NATO i relacji Sojuszu z Rosją. Od 2005 r. do maja 2009 r. ambasador Fried był zastępcą sekretarza stanu ds. Europy i Eurazji. W marcu 2009 r. sekretarz stanu Hillary Clinton powierzyła mu – jako wytrawnemu dyplomacie, mogącemu się poszczycić znaczącymi osiągnięciami – kierowanie specjalnym zespołem ds. zamknięcia obozu w Guantanamo.

• Nicholas A. Rey

  Nicholas A. Rey z Nowego Jorku służył jako ambasador w Polsce od 1993 do 1997 r. Urodził się w 1938 r. w Warszawie. W 1939 r. jego rodzina uciekła przed okupacją hitlerowską do Stanów Zjednoczonych, gdzie Nicholas Rey otrzymał amerykańskie obywatelstwo. Rey był dyrektorem i wiceprezesem Polsko-Amerykańskiego Funduszu Przedsiębiorczości od 1990 do 1993 roku. Wcześniej przez 25 lat pracował jako bankier inwestycyjny w Merrill Lynch oraz Bear Stearns. Był członkiem Rady Stosunków Międzynarodowych, dyrektorem Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności, kierował też Krajowym Instytutem Demokratycznym ds. Międzynarodowych. Zmarł 13 stycznia 2009 r.

• Thomas W. Simons

  Pochodzący z Waszyngtonu Thomas W. Simons był ambasadorem w Polsce w latach 1990-1993. Urodził się w 1938 r. i był zawodowym dyplomatą. Pełnił rolę koordynatora pomocy dla państw, które uzyskały niepodległość po rozpadzie Związku Radzieckiego (1993-1995). Później był ambasadorem w Pakistanie (1996-1998). Jako profesor historii był też związany z uniwersytetem Stanford. Zajmował stanowisko prezesa Rady Doradczej Instytutu Studiów Rosyjskich Kennana w Waszyngtonie, a obecnie jest wykładowcą na Harvardzie, współpracuje z harvardzkim Davis Center specjalizującym się w studiach nt. Rosji i Eurazji. Napisał trzy książki: „The End of the Cold War?” [„Koniec zimnej wojny?”] (1990), „Eastern Europe in the Postwar World” [„Europa Wschodnia w świecie powojennym”] (1993) oraz „Islam in a Globalizing World” [„Islam w zglobalizowanym świecie”] (2003). Ambasador Simons mieszka w Cambridge w stanie Massachusetts.