Miesiąc Historii Kobiet to doskonała sposobność do uhonorowania kobiet, które przebiły szklany sufit i przetarły ścieżki dla pań podążających ich śladem. Obecne jak i następne pokolenie kobiet i mężczyzn zajmujących pozycje liderów wiele zawdzięczają ich wytrwałości i odwadze. Nade wszystko jesteśmy im wdzięczni za to, że natchnęły młodsze pokolenia wiarą w możliwości kobiet.
Historia amerykańskiej polityki zna liczne przykłady wiele kobiet, których dokonania zasługują na najwyższe uznanie. Wybraliśmy osiem przykładów, które są inspiracją dla młodych kobiet (i mężczyzn) na całym świecie. Te ciekawe historie również dla nas mogą być inspiracją.
W 1920 roku Lucile Atcherson jako pierwsza kobieta przystąpiła do egzaminów uprawniających do pracy w amerykańskiej służby zagranicznej. Chociaż je zdała, a w 1922 roku prezydent Warren G. Harding mianował ją jako pierwszą w historii kobietę do pracy w amerykańskiej służbie zagranicznej, Senat nie zatwierdził tej nominacji; senatorowie nie uważali za właściwe, aby młoda samotna kobieta podróżowała za granicę w charakterze dyplomaty.
Atcherson pracowała wówczas w Departamencie Stanu; dzięki wsparciu udzielonemu przez organizacje kobiece i polityczne senacka komisja spraw zagranicznych rekomendowała ją do pracy za granicą, a Senat w 1923 roku oficjalnie to zatwierdził. Tym samym Lucile Atcherson została amerykańskim dyplomatą z siedzibą w Bernie (Szwajcaria), otrzymując oficjalny tytuł „trzeciego sekretarza poselstwa” w Bernie.
Alaska Packard Davidson była stróżem prawa i jest najlepiej znana jako pierwsza kobieta na stanowisku agenta specjalnego FBI.
11 października 1922 roku, w wieku 54 lat, Davidson została zatrudniona przez dyrektora Williama J. Burnsa w Biurze Śledczym (później znanym jako FBI) na stanowisku specjalnego śledczego; była pierwszą kobietą z tytułem agenta specjalnego. Po odbyciu szkolenia w Nowym Jorku została przydzielona do biura terenowego w Waszyngtonie.
Biuro było zainteresowane zatrudnianiem kobiet agentów do prowadzenia spraw związanych z ustawą Manna, uchwaloną w celu zwalczania handlu kobietami ponad granicami stanowymi. W biurze terenowym w Waszyngtonie była również zaangażowana w sprawę przeciwko innemu agentowi, który sprzedawał tajne informacje Departamentu Sprawiedliwości przestępcom.
Frances E. Willis była trzecią kobietą, która wstąpiła do amerykańskiej służby zagranicznej (1927 rok); a zarazem pierwszą kobietą, która przeszła całą drogę kariery w amerykańskiej służbie zagranicznej.
Pracę rozpoczęła na placówce w Chile (1928 rok). Następnie pracowała w Szwecji, Belgii i Hiszpanii (w czasie II wojny światowej), w Departamencie Stanu USA, w Anglii, Finlandii, Szwajcarii, Norwegii i Sri Lance. W trzech ostatnich placówkach pełniła funkcję ambasadora. W służbie zagranicznej zapisała się jako pierwszą kobieta pełniąca stanowiska: chargé d’affaires, zastępcy szefa misji, ambasadora, była też pierwszą kobietą trzykrotnie piastującą to stanowisko. Zapisała się też w historii jako pierwsza kobieta mianowana career minister (1955 rok) i career ambassador (1962 rok).
Ruth Baird Bryan Leavitt Owen Rohde, znana również jako Ruth Bryan Owen, była politykiem i pierwszą kobietą mianowaną ambasadorem Stanów Zjednoczonych. Córka prokuratora Williama Jenningsa Bryana i Mary E. Baird, w 1929 r. z ramienia Partii Demokratycznej została wybrana jako pierwsza kobieta do Izby Reprezentantów (reprezentując Florydę i całe Południe). Jako pierwsza kobieta zasiadała też w komisji spraw zagranicznych Izby Reprezentantów.
W 1933 r. została pierwszą kobietą na stanowisku ambasadora USA po otrzymaniu nominacji prezydenta Franklina D. Roosevelta; jako ambasador reprezentowała USA w Danii i Islandii.
Franklin D. Roosevelt po objęciu prezydentury w 1933 roku mianował Frances Perkins sekretarzem ds. pracy; tym samym jako pierwsza kobieta objęła stanowisko ministerialne. Kiedy ucichły początkowe kontrowersje związanie z jej powołaniem, pełniła to stanowisko przez 12 lat. Jako sekretarz ds. pracy zabiegała z powodzeniem o ustalenie minimalnego wynagrodzenia i ograniczenie tygodnia pracy, jak też o zakaz zatrudniania dzieci poniżej 16 roku życia, o utworzenie Cywilnego Korpusu Prac Remontowych oraz zasiłek dla bezrobotnych.
Patti Morton w 1972 r. jako pierwsza kobieta podjęła pracę w Biurze Bezpieczeństwa, później przemianowanym na Biuro Bezpieczeństwa Dyplomatycznego, w charakterze apenta specjalnego w waszyngtońskim oddziale. Później służyła w ambasadzie w Sajgonie, gdzie opracowała plan ewakuacyjny placówki, zastosowany w czasie wycofywania się z Sajgonu. Zdawała sobie sprawę z wagi spuścizny, jaką zostawia innym kobietom: „Kiedy myślę o sobie jako pierwszej kobiecie odpowiedzialnej za bezpieczeństwo dyplomatów, to mam przede wszystkim nadzieję, że wywiązałam się jak najlepiej z powierzonych mi obowiązków i dzięki temu kobiety, które pójdą w moje ślady, będą miały łatwiejsze zadanie”.
Ambasador Jeane Jordan Kirkpatrick była pierwszą kobietą na stanowisku stałego przedstawiciela USA przy ONZ. W czasie kampanii prezydenckiej Ronalda Reagana w 1980 r. oraz po jego wyborze na prezydenta zajmowała stanowisko doradcy ds. polityki zagranicznej. Następnie otrzymała nominację na ambasadora USA przy ONZ, stając się pierwszą kobietą na tym stanowisku.
Zasłynęła z opracowania „doktryny Kirkpatrick”, która głosiła potrzebę popierania przez USA antykomunistycznych rządów na całym świecie, w tym autorytarnych dyktatur, jeśli zgadzały się z celami Waszyngtonu, kraje te bowiem, podążając za przykładem USA, mogą się ostatecznie przekształcić w demokracje. Jak sama pisała: „Tradycyjne autorytarne rządy są mniej represyjne niż rewolucyjne autokracje”.
Zaprzysiężona w 1997 roku jako 64. sekretarz stanu, dr Madeline Albright była pierwszą kobietą na tym stanowisku.
Podczas swojej kadencji Albright zabiegała o rozwój praw człowieka i demokracji na świecie oraz powstrzymanie rozprzestrzeniania broni jądrowej z byłych republik radzieckich do państw zbójeckich takich jak Korea Północna. Jako zwolennik NATO działała na rzecz poszerzenia tej organizacji. W 1999 r. naciskała na bezpośrednią interwencję wojskową ONZ podczas kryzysu humanitarnego w Kosowie. W październiku 2000 r. Albright ponownie zapisała się w historii jako pierwszy amerykański sekretarz stanu odbywający wizytę w Korei Północnej. Dr Albright otrzymała Prezydencki Medal Wolności, najwyższe amerykańskie odznaczenie cywilne, z rąk prezydenta Obamy w dniu 29 maja 2012 roku.
